De tweede beklimming naar Mont Ventoux ditmaal vanuit sault

Vandaag wederom een serieuze rit naar de top van de Mont Ventoux - ditmaal vanuit Sault.   Volgens de guide michelin, de gemakkelijkste kant maar aangezien we tijdelijk wonen in Bedoin gaat de afstand hier ook zijn rol spelen.  Bovendien moeten we eerst een col van tweede categorie over - namelijk de col d'abeille die we nemen vanuit Flazan.


De beklimming van de Mont Ventoux vanuit Sault is 23.8 kilometer lang en overbrugt met een gemiddeld stijgingspercentage van 4.9% een hoogteverschil van 1176 meter.  Tezamen met de klim d'abeille is dit een hoogte verschil van meer dan 2000 meter. 






















Zelf zie ik er een beetje tegen op - de zware rit van twee dagen geleden zit nog wat in de kleren en hoop ergens dat ik niet de enige ben.   Om 8u zijn we klaar, ditmaal zorgen Wouter, Sofie en Tanja voor de nodige bevoorradingen.   We rijden eerst naar Flassan om van daaruit  de eerste klim te nemen.  Het is terug wat wennen.  Het melkzuur is duidelijk nog niet uit de benen.   Toch zetten we door.   Onderweg is het vooral ook genieten van de buitengewoon mooie landschappen en de lavendel geur.








Van daaruit gaat het richting 'Sault' (latijns voor Saltus wat land van bossen betekent).  Het dorpje kijkt uit over 'Val de Sault', een prachtige vallei met grote lavendelvelden. We passeren de markt van Sault en rijden de gezellige winkeltjes met lokale en regionale producten, cafeetjes en restaurants voorbij.  Zelf une bière de pression kan er niet vanaf.  Het is ondertussen echt bloedheet 35°C en meer en de col de ventoux moet nog komen.





Sven neemt  een vliegende start en zien we niet meer terug voor de top.   En hij zal geduld moeten hebben.   Filip die gisteren nog stoutmoedig een weddingschapje wou inzetten (om ter eerst boven) heeft hem niet zien vertrekken.  De moed is hem in zijn voeten gekropen, die vervolgens zijn beginnen tintelen en hem tot de opgave hebben gedwongen.





Alain en ik zetten voort - tot chalet Reynard loopt alles vlot, daarna wordt het met de kilometer zwaarder.  Ook Alain begint het serieus moeilijk te krijgen, maar zet door. De aanmoedigingen van Sofie, Tanja, Wouer en Filip helpen.  We geraken met zijn drieën boven weliswaar op meer dan 50 minuten na Sven.  





Het is ondertussen iets over de middag en we besluiten naar beneden te rijden.  Ik besluit het kalm aan te doen.  Filip en Sven vlammen, die eeuwige winnaarsmentaliteit.   In een van de laatste bochten loopt het mis.  Filip mist zijn bocht en kneust zijn bil, vinger en elleboog.  Duidelijk niet zijn dagje - maar het had erger kunnen aflopen.



Eens beneden genieten we van stokbrood met eitjes, nemen een zwemmetje en genieten nog van de zon.  S'avonds besluiten we naar Carpentras te rijden.



Carpentras is een stad met vele bezienswaardigheden. De historie van de stad is tot op de dag van vandaag zichtbaar. Zo zijn er bijvoorbeeld enkele overblijfselen van de vestingmuur zichtbaar, alsmede de toren van de porte d'orange. Dit is een stadspoort uit de veertiende eeuw aan de noordzijde van de stad. Bovendien herbergt Carpentras de oudste synagoge in Frankrijk. Tevens is Carpentras bekend van de Berlingot: kleine harde snoepjes met dunne witte strepen gemaakt van vruchtensiroop.













We hebben al vlug honger en kiezen er een leuk terrasje uit waar er plaats is voor 16 personen.   Er is een goed assortiment en iedereen vindt zijn gading.


S'avonds wanneer de avond valt keren we terug naar Bedoin, de kinderen nemen nog een plons in het zwembad, zelf spelen we nog een spelletje en praten nog wat na.


Alweer een mooie dag!