dinsdag 7 augustus 2018

De Laatste maal Mont ventoux - en afscheid van de Provence


De Mont Ventoux telt in totaal 3 beklimmingen, vanuit Bedoin, Sault en Malaucène.  De eerste twee hebben we eerder deze week beklommen.    Vandaag staat nog de laatste op het menu.   We besluiten te vertrekken vanuit Malaucène zelf en nemen onze fietsen mee op de statiefjes.  Wouter besluit de meer dan 20 km al lopend te doen.

 
 
 
 

 



Malaucène is gelegen op 375m hoogte aan de noordwestkant van de berg en is na Bedoin de belangrijkste uitvalsbasis voor wie de Reus van de provence op wil.  Rond het dorp liggen overal wijngaarden, kersen, abrikozen, en olijfboomgaarden.  Is de beklimming vanuit Malaucène lichter dan die vanuit Bédoin or niet?  Onze meningen zijn daarover verdeeld.  Eigenlijk zijn de beklimmingen niet goed te vergelijken.   De profielen zijn verschillend.

Een beetje malloot moet je wel zijn om weer omhoog te gaan maar we hebben er toch zin in.  Lekker fietsen dus !   Sven rijdt als een sneltrein weg vanaf kilometerpaal 1, Filip twijfelt, instinctief wil hij hem achterna maar gebruikt zijn verstand, Alain rijdt beheerst zoals gewoonlijk en ik kies mijn eigen tempo (op hartslagmeter vermijdend dat ik boven de 150 slagen per minuut kom).   Dus we rijden al snel apart.   Anniek is onze compagnon de route en voorziet ons van de nodige steun en bevoorradingen.

Ik vind deze kant mooier want je kunt af en toe naar beneden kijken op de vallei en genieten van het eindeloze landschap van de noordelijke provence.   In het midden van de klim zijn er 3 km aan percentage 11 tot 12% .  Het gaat niet hard en ik kan haast de steentjes in het asfalt tellen.  Dit is een stuk waar ik echt niet geniet.  Ik moet alle zeilen bijzetten om dit met enige cadans te voltooien.  Eventjes denk ik aan opgeven maar zet toch door.

Na ongeveer anderhalf uur klimmen komen we aan bij het skistation van Mont Serein op 1400m hoogte.  Dit is het oudste skigebied van Frankrijk.   Voor mezelf gaat het beter en beter ondertussen.   En de laatste 5 km rijd ik Filip en Alain los uit de wielen 😊 (eerlijkheidshalve was ik iets sneller gestart bij de laatste bevoorrading maar ze konden me toch niet meer inhalen 😊.  Na ongeveer 2,5 uur klimmen geraken we allen bovenop de Mont Ventoux! Niet veel later komt ook Wouter boven.  Wat gerust een prestatie genoemd mag worden!

Eens boven genieten we nog een laatste maal van de uitzichten en maken enkele kiekjes.  Alain, Sven en ikzelf rijden per fiets terug naar Malaucene.   Filip heeft een schrik te pakken en durft niet meer.   Sven besluit vanuit malaucene met fiets verder naar bedoin te rijden.  Echt geen normale jongen...  Filip verdenkt hem ondertussen van gebruik van doping.

In de namiddag genieten we nog van een pannekoek en broodjes.  Het zwembad geeft de nodige verfrissing en ons gekend spelletje waterpolo wordt ondetussen verheven tot nationale sport.  

Omdat dit de laatste dag is, besluiten we de vakantie af te sluiten met een lekker diner in een leuk provencaal stadje.  We kiezen hiervoor Isle sur la sorgue.   Het stadje bevindt zich tussen de mont ventoux en de heuvels van de luberon.  L’isle sur la sorgue is al dertig jaar de curiosahoofstad, de anitquairs hebben het dorp beroemd gemaakt.

Voor ons is het vooral genieten van de groene oase.  We laten ons betoveren door haar rivier, haar waterraderen, haar grachten, haar bruggen en haar barokke kerk.   We vinden na wat zoeken een restaurant aan de grachten van de sorgue waar we met zijn zestien kunnen eten.  Omdat het het laatste avondmaal is mag het net iets meer zijn.   Sommigen van ons nemen de fois gras met daarna la brochette d’agneau of feuilleté de camembert, of risotto met gambas en als toetje de tarte tatin of moeilleux.

Tussendoor eren we Filip.  Omdat Filip ondanks de gebrekkige voorbereidingen toch 2x de top gehaald heeft van de Mont ventoux en vooral ook om hem te troosten na de opgave van woensdag (tintelende voetjes hé 😊). We electeren we hem tot notre petit grimpeur en geven hem de mini-bolletjes trui.

Na nog wat vin blanckes en genieten van franse chançons is het tijd om een laatste keer terug te keren naar Bedoin.  We kijken met zijn allen terug op een schitterend verlof – iedereen heeft genoten met volle teugen en de eerste plannen voor beklimming over stelvio niet ver van het garda staan al in de steigers.

Merci en Tot ziens les amis!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten