De Laatste maal Mont ventoux - en afscheid van de Provence

De Mont Ventoux telt in totaal 3 beklimmingen, vanuit Bedoin, Sault en Malaucène.  De eerste twee hebben we eerder deze week beklommen.    Vandaag staat nog de laatste op het menu.   We besluiten te vertrekken vanuit Malaucène zelf en nemen onze fietsen mee op de statiefjes.  Wouter besluit de meer dan 20 km al lopend te doen.

 

 

 

 

 

Malaucène is gelegen op 375m hoogte aan de noordwestkant van de berg en is na Bedoin de belangrijkste uitvalsbasis voor wie de Reus van de provence op wil.  Rond het dorp liggen overal wijngaarden, kersen, abrikozen, en olijfboomgaarden.  Is de beklimming vanuit Malaucène lichter dan die vanuit Bédoin or niet?  Onze meningen zijn daarover verdeeld.  Eigenlijk zijn de beklimmingen niet goed te vergelijken.   De profielen zijn verschillend.

Een beetje malloot moet je wel zijn om weer omhoog te gaan maar we hebben er toch zin in.  Lekker fietsen dus !   Sven rijdt als een sneltrein weg vanaf kilometerpaal 1, Filip twijfelt, instinctief wil hij hem achterna maar gebruikt zijn verstand, Alain rijdt beheerst zoals gewoonlijk en ik kies mijn eigen tempo (op hartslagmeter vermijdend dat ik boven de 150 slagen per minuut kom).   Dus we rijden al snel apart.   Anniek is onze compagnon de route en voorziet ons van de nodige steun en bevoorradingen.

Ik vind deze kant mooier want je kunt af en toe naar beneden kijken op de vallei en genieten van het eindeloze landschap van de noordelijke provence.   In het midden van de klim zijn er 3 km aan percentage 11 tot 12% .  Het gaat niet hard en ik kan haast de steentjes in het asfalt tellen.  Dit is een stuk waar ik echt niet geniet.  Ik moet alle zeilen bijzetten om dit met enige cadans te voltooien.  Eventjes denk ik aan opgeven maar zet toch door.

Na ongeveer anderhalf uur klimmen komen we aan bij het skistation van Mont Serein op 1400m hoogte.  Dit is het oudste skigebied van Frankrijk.   Voor mezelf gaat het beter en beter ondertussen.   En de laatste 5 km rijd ik Filip en Alain los uit de wielen 😊 (eerlijkheidshalve was ik iets sneller gestart bij de laatste bevoorrading maar ze konden me toch niet meer inhalen 😊.  Na ongeveer 2,5 uur klimmen geraken we allen bovenop de Mont Ventoux! Niet veel later komt ook Wouter boven.  Wat gerust een prestatie genoemd mag worden!

Eens boven genieten we nog een laatste maal van de uitzichten en maken enkele kiekjes.  Alain, Sven en ikzelf rijden per fiets terug naar Malaucene.   Filip heeft een schrik te pakken en durft niet meer.   Sven besluit vanuit malaucene met fiets verder naar bedoin te rijden.  Echt geen normale jongen...  Filip verdenkt hem ondertussen van gebruik van doping.

In de namiddag genieten we nog van een pannekoek en broodjes.  Het zwembad geeft de nodige verfrissing en ons gekend spelletje waterpolo wordt ondetussen verheven tot nationale sport.  

Omdat dit de laatste dag is, besluiten we de vakantie af te sluiten met een lekker diner in een leuk provencaal stadje.  We kiezen hiervoor Isle sur la sorgue.   Het stadje bevindt zich tussen de mont ventoux en de heuvels van de luberon.  L’isle sur la sorgue is al dertig jaar de curiosahoofstad, de anitquairs hebben het dorp beroemd gemaakt.

Voor ons is het vooral genieten van de groene oase.  We laten ons betoveren door haar rivier, haar waterraderen, haar grachten, haar bruggen en haar barokke kerk.   We vinden na wat zoeken een restaurant aan de grachten van de sorgue waar we met zijn zestien kunnen eten.  Omdat het het laatste avondmaal is mag het net iets meer zijn.   Sommigen van ons nemen de fois gras met daarna la brochette d’agneau of feuilleté de camembert, of risotto met gambas en als toetje de tarte tatin of moeilleux.

Tussendoor eren we Filip.  Omdat Filip ondanks de gebrekkige voorbereidingen toch 2x de top gehaald heeft van de Mont ventoux en vooral ook om hem te troosten na de opgave van woensdag (tintelende voetjes hé 😊). We electeren we hem tot notre petit grimpeur en geven hem de mini-bolletjes trui.

Na nog wat vin blanckes en genieten van franse chançons is het tijd om een laatste keer terug te keren naar Bedoin.  We kijken met zijn allen terug op een schitterend verlof – iedereen heeft genoten met volle teugen en de eerste plannen voor beklimming over stelvio niet ver van het garda staan al in de steigers.

Merci en Tot ziens les amis!

Ons uitstapje naar Avignon, palais des papes en pont d'avignon

Vandaag wordt het tegelijkertijd een cultuurdagje en recuperatiedag.   Cultuur omdat we vandaag Avignon gaan bezoeken, recuperatiedag voor morgen omdat we dan de Mont Ventoux voor een laatste keer gaan beklimmen namelijk de kant langs Malaucène.   Avignon ligt zowat 40 km van ons verwijderd en een bezoekje aan het Palais des papes stond al lang op ons programma.

Eens aangekomen parkeren we ons op le parking des italiens gelegen dichtbij de stadsomwalling.  We wandelen richting Palais des Papes terwijl we ook de prachtig aangelegde tuinen doorkruisen waar we een eerste maal halt houden en genieten van zowel de tuinen als de prachtige uitzichten.

Een tweede stop is de Cathédrale de Notre dame des doms.  Meest opvallende onderdeel aan deze kerk die uit de twaalfde eeuw dateert is het fel glimmende vergulde Madonnabeeld dat in de negentiende eeuw op de toren is gezet.

Uiteindelijk komen we toe aan het pausenpaleis en kopen ticketjes voor zowel het paleis als de brug. In het paleis is een audioguided tour beschikbaar, jammer genoeg niet in het Nederlands. Je krijgt een aardig beeld van de functie van de diverse ruimten in het verleden. Je moet het wel van het verhaal hebben. Het Palais des Papes is grotendeels leeggehaald en je loopt dus vooral door heel veel vrijwel lege ruimten.

In 1309 besloot Paus Clements V dat hij genoeg had van Rome vanwege de kuiperijen van de zittende curie aldaar en tot 1376 woonde de pausen in Avignon. Wat eerst een bescheiden optrekje was werd door Clemens V en zijn opvolgers uitgebouwd tot een gigantisch paleis

Zeven pausen zetelden in Avignon. Het begon met Clemens V die zijn zetel van Rome naar Avignon verplaatste en het eindigde met Benedictus XIII die in 1403 op de vlucht ging. Erg vroom schijnen ze niet te zijn geweest en ze schijnen er een luxueus en uitbundig leven te hebben geleid. Ze zijn wel heel vroom afgebeeld op de schilderijen die er van de pausen hangen.

Tijdens het bezoek aan het paleis kun je bij één van de torens naar buiten. Dit geeft mooie uitzichten over Avignon.

Na een meer dan 2 uur durend bezoek (tot over 14u!!!) besluiten we dat het dringend tijd is voor een hapje en drankje op een leuk terras.  Het worden Fish and Chips of inktvisringetjes, al probeert Filip ook de andouillette.  Onze kids genieten verder van de pasta of de hamburger met frietjes.

Na het terrasje is het tijd voor een wandeling (of slentering) doorheen het oude stadscentrum, langsheen de grote boulevard om uiteindelijk bij de beroemde brug over de Rhône terecht te komen. 

In de twaalfde eeuw vormde deze brug de enige vaste oeververbinding tussen Lyon en de Middellandse Zee. De brug is in de loop der eeuwen een aantal keren beschadigd en weer opgebouwd, maar sinds de zeventiende eeuw is de brug een ruïne. 

Op de brug hebben we verschillende kiekjes gemaakt waarna we richting huiswaarts zijn getrokken.   We eten thuis de restjes op die best wel smaken nl overschot barbecue, paella.  Tijdens het avondeten worden we getracteerd op een kort onweer.

S’avonds bekijken de mannen nog de voetbalwedstijd Beveren – Standaard die volgens ons op een billijk gelijkspel eindigt.   Na nog een paar glazen rosé is het tijd om ons bedje op te zoeken!

 Morgen laatste volledige dag !

Ou sont les romains?

Météo France verspelt nog steeds bloedheet weer in bedoin en het Mont Ventoux massief.   Gisteren hadden we nog kort even besproken waar we naar toe gaan.  Avignon, Gordes of Vaison La Romaine.  Het is Vaison la romaine geworden. Toch doen we dit niet zonder een stevig frans ontbijt.

We hebben un boulanger à l’ancienne gevonden in bedoin en voorzien het ontbijt met de nodige pain au chocolats en franse croissants.   Daarna vertrekken we met de auto richting Vaison la romaine.    De weg verloop via Malaucène en onderweg zijn er schitterende uitzichten op de achterkant van de Mont Ventoux.  

Vandaag de dag is met name de romeinse geschiedenis van Vaison la romaine nog goed terug te zien.  Zo zijn er in de stad twee romeinse wijken opgegraven genaamd Puymin en La Vilasse.  Deze twee opgravingen zijn tegen betaling te bezoeken.   We wagen het erop en trachten reductie te krijgen aangezien we twee enseignants, een student en een handicapé in onze groep hebben.  Maar het lukt jammer genoeg niet, les enseignants sont pas francais, l’etudiant est trop vieux et l’handicapé n’est pas trop handicapé 😊.  

We bezoeken eerst de wijk la vilasse, waar een gids gekleed in een romeinse tunica ons het een en ander bijleert.  Uit de opgravingen blijkt dat Vaison la romaine een rijke stad moet zijn geweest. Zo blijkt dat de huizen groter en luxueuzer waren dan die in Pompeii. Ook zouden er grote tuinen en vijvers en fonteinen aanwezig zijn geweest. Bovendien waren alle huizen voorzien van riolering en watertoevoer. Voor de badhuizen zouden wel vijftien verschillende soorten marmer zijn gebruikt.

Het is bloedwarm in Bedoin en na de visite van de eerste site hebben we dorst.  We bestellen een fris biertje en wat frisdrank en omdat het middag is gaan we ineens ons middageten nuttigen.   Le chef nous propose le buffet, hij zweert bij verse en locale producten.  We worden zeker niet bedrogen en voor nog geen 15euro krijgen we het ganse menu!  Een aanrader!

Behalve de Romeinse opgravingen, is ook het oude gedeelte van Vaison-la-Romaine de moeite waard om te bezoeken. Dit oude gedeelte is hoger op de berg gelegen. Het oude gedeelte van Vaison-la-Romaine wordt door een oude Romeinse brug over de rivier Ouvèze verbonden met het nieuwere gedeelte van de stad.  Een andere link is de winkelstaat waar de nodige nougat, hoedjes en andere souvenirs aan de man of eerdere aan de vrouw gebracht worden.

Gesterkt met wat extra bidons water willen we ook nog een bezoekje brengen aan andere romeinse wijk, Puymin genaamd.  Daar staat een Romeins theater daterend uit de eerste eeuw na Christus. Met een capaciteit van ruim 6000 plaatsen is dit theater een fractie kleiner dan het theater in Orange.

Na dit bloedheet verhaal rijden we terug richting Bedoin.  Na een oververdiende plons besluiten de mannen nog naar een wijnproeverij te gaan in de lokale Cooperative.  De wijn smaakt en we kopen er enkele kratjes.  

S’avonds is het paella time.  De lang verwachte culinaire beproeving komt er.  De mannen onder elkaar maken er een waar huzarenstukje van!  De foto’s zijn mooi maar de geur is geweldig.  Voor de kleintjes is er natuurlijk spaghetti.

  

Na nog wat nagepraat s’avonds en nog wat gezelschapspelletjes wordt ook deze dag zeer mooi afgesloten.

Vive la provence!

De tweede beklimming naar Mont Ventoux ditmaal vanuit sault

Vandaag wederom een serieuze rit naar de top van de Mont Ventoux - ditmaal vanuit Sault.   Volgens de guide michelin, de gemakkelijkste kant maar aangezien we tijdelijk wonen in Bedoin gaat de afstand hier ook zijn rol spelen.  Bovendien moeten we eerst een col van tweede categorie over - namelijk de col d'abeille die we nemen vanuit Flazan.


De beklimming van de Mont Ventoux vanuit Sault is 23.8 kilometer lang en overbrugt met een gemiddeld stijgingspercentage van 4.9% een hoogteverschil van 1176 meter.  Tezamen met de klim d'abeille is dit een hoogte verschil van meer dan 2000 meter. 






















Zelf zie ik er een beetje tegen op - de zware rit van twee dagen geleden zit nog wat in de kleren en hoop ergens dat ik niet de enige ben.   Om 8u zijn we klaar, ditmaal zorgen Wouter, Sofie en Tanja voor de nodige bevoorradingen.   We rijden eerst naar Flassan om van daaruit  de eerste klim te nemen.  Het is terug wat wennen.  Het melkzuur is duidelijk nog niet uit de benen.   Toch zetten we door.   Onderweg is het vooral ook genieten van de buitengewoon mooie landschappen en de lavendel geur.








Van daaruit gaat het richting 'Sault' (latijns voor Saltus wat land van bossen betekent).  Het dorpje kijkt uit over 'Val de Sault', een prachtige vallei met grote lavendelvelden. We passeren de markt van Sault en rijden de gezellige winkeltjes met lokale en regionale producten, cafeetjes en restaurants voorbij.  Zelf une bière de pression kan er niet vanaf.  Het is ondertussen echt bloedheet 35°C en meer en de col de ventoux moet nog komen.





Sven neemt  een vliegende start en zien we niet meer terug voor de top.   En hij zal geduld moeten hebben.   Filip die gisteren nog stoutmoedig een weddingschapje wou inzetten (om ter eerst boven) heeft hem niet zien vertrekken.  De moed is hem in zijn voeten gekropen, die vervolgens zijn beginnen tintelen en hem tot de opgave hebben gedwongen.





Alain en ik zetten voort - tot chalet Reynard loopt alles vlot, daarna wordt het met de kilometer zwaarder.  Ook Alain begint het serieus moeilijk te krijgen, maar zet door. De aanmoedigingen van Sofie, Tanja, Wouer en Filip helpen.  We geraken met zijn drieën boven weliswaar op meer dan 50 minuten na Sven.  





Het is ondertussen iets over de middag en we besluiten naar beneden te rijden.  Ik besluit het kalm aan te doen.  Filip en Sven vlammen, die eeuwige winnaarsmentaliteit.   In een van de laatste bochten loopt het mis.  Filip mist zijn bocht en kneust zijn bil, vinger en elleboog.  Duidelijk niet zijn dagje - maar het had erger kunnen aflopen.



Eens beneden genieten we van stokbrood met eitjes, nemen een zwemmetje en genieten nog van de zon.  S'avonds besluiten we naar Carpentras te rijden.



Carpentras is een stad met vele bezienswaardigheden. De historie van de stad is tot op de dag van vandaag zichtbaar. Zo zijn er bijvoorbeeld enkele overblijfselen van de vestingmuur zichtbaar, alsmede de toren van de porte d'orange. Dit is een stadspoort uit de veertiende eeuw aan de noordzijde van de stad. Bovendien herbergt Carpentras de oudste synagoge in Frankrijk. Tevens is Carpentras bekend van de Berlingot: kleine harde snoepjes met dunne witte strepen gemaakt van vruchtensiroop.













We hebben al vlug honger en kiezen er een leuk terrasje uit waar er plaats is voor 16 personen.   Er is een goed assortiment en iedereen vindt zijn gading.


S'avonds wanneer de avond valt keren we terug naar Bedoin, de kinderen nemen nog een plons in het zwembad, zelf spelen we nog een spelletje en praten nog wat na.


Alweer een mooie dag!