D-DAY

Maandag 30 juli 2018, DD of verlossing.  Hier hebben we dagen lang naar toe geleefd.   Onze fietsen hadden we de avond ervoor al in stelling gezet, gesmeerd om alles zo soepel mogelijk te houden. De recuperatiedrankjes staan klaar.   Voor de rest is het vooral hopen op niet te warm weer, le “vent en poupe” en vooral goede benen.   Maar niets is zeker. Vandaar een avontuur.  Alain, filip en ik willen vooral bovengeraken.  Sven wil boven geraken met een goede tijd en Wouter (de jongste) wil de Mont Ventoux oplopen binnen de 3u!

We willen natuurlijk niet starten zonder een stevig ontbijt met stokbrood, confituur, worst, kaas, etc.

Om iets over de achten starten we de beklimming.  Anniek en Wendy gaan ons begeleiden, aanmoedigen en bevoorraden via de wagen.  Bedoeling is ons op te volgen om de 5km. 

De meest klassieke klim is de klim vanuit Bedoin. Daarom kozen we ook deze kant als eerste uit.   In het dorp Bedoin is nog steeds het café te vinden waarbij in vroege edities van de Tour de France de renners naar binnen gingen om zichzelf te bevoorraden voor de klim.  Door de markt in Bedoin moeten we genoodzaakt even uitwijken.

Na een kleine aanloop, maakt de weg in Le Brun een haarspeldbocht naar links, waarna het echte werk begint. Niet voor niets wordt deze beklimming als de zwaarste van de drie gezien. Immers hier wordt de klim bijna 10% en dit duurt circa 10 kilometer, zonder dat het einddoel in zicht is.

Na dit stuk komt verlossing bij Chalet Reynard. Tot hiertoe hebben we weinig last alleen het voorhoofd zweet zorgt ervoor dat de zonneolie in de ogen terecht komt wat een heel irritant gevoel geeft.  Op het moment wij hier aankomen heeft sven al een voorsprong van meer dan 20 minuten.   Onze loper Wouter is nog steeds bij ons – een ultraprestatie.   Zelf zitten wij (Alain, Filip en ikzel) nog steeds en bonne cadance!.  Vanuit chalet Reynard begint de begroeiing steeds minder en minder te worden. We passeren het monument ter nagedachtenis aan topwielrenner Tommy Simpson. Op 13 juli 1967 viel de Brit tijdens een snikhete etappe van de Ronde van Frankrijk dood van de fiets.

De laatste twee kilometers worden voor mij iets zwaarder, het is ondertussen sleuren ipv fietsen.   Ik laat Alain rijden maar wil absoluut doorzetten.   Onze loper heeft het ondertussen ook iets moeilijker maar zet ook door.  Niet veel later bereiken we allen het dak van de vakantie – Het beest is bedwongen – onze droom gerealiseerd!

Wil vooral ook een dankwoordje aan Anniek en Wendy geven die ons schitterend begeleid hebben!!! Dikke Merci!

Boven op de top heeft onze huiseigenaar Nico ook een standje met koekjes, Wijn en worsten.  Hij is blij ons te zien en zorgt voor het aperitief.  Ondertussen maken we ook het toeristisch kiekje!

Even later beslissen we de afdeling te nemen.  Hier is het vooral de nodige voorzichtigheid aan de dag te leggen en veilig beneden te komen.  Het is vooral ook opletten van de tegenleggers.  In nog geen 30 minuten staan we beneden.

Tanja en Sofie hebben ondertussen voor spijs en drank gezorgd door de lokale markt in Bedoin te bezoeken.   We eten een smoske met kaas, hesp en groentjes geaccompagneerd met een ventoux wijntje of biertje.  

Daarna duiken we met z’n allen het zwembad in – het water is overheerlijk.  Een polowedstrijdje wordt georganiseerd en eindigt op een billijk gelijkspel.

Er moet nog naar de supermarkt gegaan worden en het restaurant moet nog vastgelegd worden. Het wordt iets italiaans. De mannen onder het gezelschap stellen voor het restaurant te gaan vast leggen en ook om de boodschappen te doen.   Op een mooi frans terras besluiten we wel eerst een choufke te drinken.  Het is namelijk 17u en bijgevolg apéro-time.   Vandaaruit gaat het richting Paradisio – ons italiaans pastarestaurant.We kunnen vlot reserveren voor 16 personen wat toch al een aantal is.   In de terugweg kunnen we het niet laten om nog een cafeeke te doen en een karmelietje of orvalleke te drinken. 

Na vlot de boodschappen te hebben gedaan komen we met geladen winkelkar terug bij ons huisje en is het bijna tijd om te vertrekken! 

Aangekomen in het restaurant gaan onze pasta’s (bolognaise, carbonara, pesto rosso) er vlot in.  Op het terras van onze vakantiewoningen genieten we nog na van een drankje, een gezelschapspel en aantal straffe verhalen.   We bespreken ook het programma van de next day. 

Tot morgen!