D-DAY

Maandag 30 juli 2018, DD of verlossing.  Hier hebben we dagen lang naar toe geleefd.   Onze fietsen hadden we de avond ervoor al in stelling gezet, gesmeerd om alles zo soepel mogelijk te houden. De recuperatiedrankjes staan klaar.   Voor de rest is het vooral hopen op niet te warm weer, le “vent en poupe” en vooral goede benen.   Maar niets is zeker. Vandaar een avontuur.  Alain, filip en ik willen vooral bovengeraken.  Sven wil boven geraken met een goede tijd en Wouter (de jongste) wil de Mont Ventoux oplopen binnen de 3u!

We willen natuurlijk niet starten zonder een stevig ontbijt met stokbrood, confituur, worst, kaas, etc.

Om iets over de achten starten we de beklimming.  Anniek en Wendy gaan ons begeleiden, aanmoedigen en bevoorraden via de wagen.  Bedoeling is ons op te volgen om de 5km. 

De meest klassieke klim is de klim vanuit Bedoin. Daarom kozen we ook deze kant als eerste uit.   In het dorp Bedoin is nog steeds het café te vinden waarbij in vroege edities van de Tour de France de renners naar binnen gingen om zichzelf te bevoorraden voor de klim.  Door de markt in Bedoin moeten we genoodzaakt even uitwijken.

Na een kleine aanloop, maakt de weg in Le Brun een haarspeldbocht naar links, waarna het echte werk begint. Niet voor niets wordt deze beklimming als de zwaarste van de drie gezien. Immers hier wordt de klim bijna 10% en dit duurt circa 10 kilometer, zonder dat het einddoel in zicht is.

Na dit stuk komt verlossing bij Chalet Reynard. Tot hiertoe hebben we weinig last alleen het voorhoofd zweet zorgt ervoor dat de zonneolie in de ogen terecht komt wat een heel irritant gevoel geeft.  Op het moment wij hier aankomen heeft sven al een voorsprong van meer dan 20 minuten.   Onze loper Wouter is nog steeds bij ons – een ultraprestatie.   Zelf zitten wij (Alain, Filip en ikzel) nog steeds en bonne cadance!.  Vanuit chalet Reynard begint de begroeiing steeds minder en minder te worden. We passeren het monument ter nagedachtenis aan topwielrenner Tommy Simpson. Op 13 juli 1967 viel de Brit tijdens een snikhete etappe van de Ronde van Frankrijk dood van de fiets.

De laatste twee kilometers worden voor mij iets zwaarder, het is ondertussen sleuren ipv fietsen.   Ik laat Alain rijden maar wil absoluut doorzetten.   Onze loper heeft het ondertussen ook iets moeilijker maar zet ook door.  Niet veel later bereiken we allen het dak van de vakantie – Het beest is bedwongen – onze droom gerealiseerd!

Wil vooral ook een dankwoordje aan Anniek en Wendy geven die ons schitterend begeleid hebben!!! Dikke Merci!

Boven op de top heeft onze huiseigenaar Nico ook een standje met koekjes, Wijn en worsten.  Hij is blij ons te zien en zorgt voor het aperitief.  Ondertussen maken we ook het toeristisch kiekje!

Even later beslissen we de afdeling te nemen.  Hier is het vooral de nodige voorzichtigheid aan de dag te leggen en veilig beneden te komen.  Het is vooral ook opletten van de tegenleggers.  In nog geen 30 minuten staan we beneden.

Tanja en Sofie hebben ondertussen voor spijs en drank gezorgd door de lokale markt in Bedoin te bezoeken.   We eten een smoske met kaas, hesp en groentjes geaccompagneerd met een ventoux wijntje of biertje.  

Daarna duiken we met z’n allen het zwembad in – het water is overheerlijk.  Een polowedstrijdje wordt georganiseerd en eindigt op een billijk gelijkspel.

Er moet nog naar de supermarkt gegaan worden en het restaurant moet nog vastgelegd worden. Het wordt iets italiaans. De mannen onder het gezelschap stellen voor het restaurant te gaan vast leggen en ook om de boodschappen te doen.   Op een mooi frans terras besluiten we wel eerst een choufke te drinken.  Het is namelijk 17u en bijgevolg apéro-time.   Vandaaruit gaat het richting Paradisio – ons italiaans pastarestaurant.We kunnen vlot reserveren voor 16 personen wat toch al een aantal is.   In de terugweg kunnen we het niet laten om nog een cafeeke te doen en een karmelietje of orvalleke te drinken. 

Na vlot de boodschappen te hebben gedaan komen we met geladen winkelkar terug bij ons huisje en is het bijna tijd om te vertrekken! 

Aangekomen in het restaurant gaan onze pasta’s (bolognaise, carbonara, pesto rosso) er vlot in.  Op het terras van onze vakantiewoningen genieten we nog na van een drankje, een gezelschapspel en aantal straffe verhalen.   We bespreken ook het programma van de next day. 

Tot morgen!

 

 

 

 

 

Vertrek in Marseille, aankomst in Bedoin

Na eerst nog een laatste maal te hebben genoten van het reuze ontbijt hebben we uitgecheckt uit het pullman hotel.  We kunnen er alleen positief over zijn.  Mooie kamer, vriendelijke bediening, aangenaam ontbijt, leuk zwembad.  Zeker een aanrader voor nogmaals te doen. 

Rond 11u konden we koers zetten richting Mont Ventoux.   Via de A7 zijn we via Salon de Provence tot nabij Carpentras gereden waar we de departemental 974 hebben genomen.  Het weer was klaar en warm en voor ons dook steeds duidelijker de reus van de provence op of zoals eerder gezegd de midlife mountain. 


Juist voor Bedoin op de route de carpentras (of d974) is ons vakantiehuis, voorzien van zwembad en 4 ruime appartementen elk met keuken, badkamer, slaapkamer of mezzanine en slaapzetel.   In het gemeenschappelijk deel bevindt zich nog een ruime keuken met alles op en aan.  Buiten is een zwembad van meer dan 10 m lang op 3 m breed.

Alain, Wendy en Senne, waren een uurtje voor ons reeds ter plaatse en hebben de lokale supermarkt nog juist kunnen leegplunderen om s’avonds met gans het gezelschap een barbecue te kunnen organiseren. 

Het heeft ondertussen niet lang geduurd of onze mannen hebben de weg naar het zwembad gevonden en zijn er ook nauwelijks uitgeweest.  Moet gezegd worden het water had een heerlijke temperatuur van rond de 28°.   We hebben hun voorbeeld gevolgd.  S’middags hebben we tenslotte ook genoten van een croque monsieur, een pintje en een rosé.  Eigenaar had speciaal 3 flessen koel gelegd bij wijze van verwelkoming.  We zijn goed gevallen 😊

Rond 4u hebben Alain en ik besloten om de Mont Ventoux een eerste maal te verkennen.  Zij het met de auto.  Ook al om een aantal herkenningspunten te hebben voor de eerste beklimming morgen!   Het valt direct op dat de hellingen steiler en langer zijn dan de ardennen 😊 en daarom moeilijk vergelijkbaar.   Het uitzicht is desaniettemin adembenemend mooi.   Niet veel later zijn we boven op het uitzichtpunt.  De wind valt heel goed mee en de temperatuur is nog vrij hoog 26°.

We hebben allezins 1 uitdaging gewonnen – we zijn voor de Sven en de Filip bovengeraakt – wie kan dat zeggen 😊.

Op de terugweg naar beneden houden we even halt bij het monument van Tom Simpson.   We merken op dat hij  niet meer zo ver van de top verwijderd was toen hij gesneuveld is.   In Bedoin zelf kopen we nog een brood voor morgenvroeg.   Terugaangekomen duurt het niet lang of de rest van het gezelschap komt ook aan in Bedoin.  Namelijk Filip, Annick, Wouter en Louis alsook Sven, Tania, Githe en Gunnar.   De kinderen vinden elkaar blindelings en niet veel later staat het water in het zwembad een aantal cm lager.  Fun Fun Fun!!!

Ondertussen is het tijd voor een apertiefje en wordt de barbecue in gang gezet.   Samen met een glaasje rosé smaakt het overheerlijk.

Na nogzelf een verfrissende duik in het zwembad en nogwat nagepalaver over de next day kruipen we rond half 12 in onze nest.  Onze kids zijn ondertussen 1u in dromenland.

Uitkijken naar morgen – D – day!

 

 

 

 

 

 

 
 

 

 

Een dajgje cultuur graag :)

Vandaag zijn Sofie en ik wakker geworden om kwart voor zeven.  Een rustig momentje want onze cedric en matice lagen nog in dromenland.  Tijd om wat bij te lezen en te overleggen hoe de dag er ging uitzien.  Twee opties geevalueerd – Optie 1 – het museum departemental antique nabij Arles en Optie 2 de callanques van Cassis.   Omdat het weer drukkend warm ging zijn en we bovendien mooie recenties hadden gelezen van het museum departmental arles antique hebben we al snel voor optie 1 gekozen.

Naar Arles dus maar niet zonder te hebben genoten van het schitterend Pullman ontbijt.   Wederom het gele gamma aan brood, charcuterie, zoetigheden.   Deze maal hadden we ons onder de patio van het hotel geinstalleerd.  Er was ook een  veelvraat in het restaurant opgemerkt door Matice, een man van zo’n 150 kg dik.   Hij heeft zowat 20 croissants naar binnen gespeeld, een vijftiental pannekoeken met siroop, eitjes, worstjes, etc.   Het was een attractie op zich. 

Even later zijn we naar het zwembad getrokken waar we een aantal baantjes hebben getrokken en vooral duikspelletjes hebben gedaan.  

 

Rond 12u40 zijn we dan richting Arles gereden, via Martigues, Fos, de camargues om nabij 14u15 in het museum departement arles antique aan te komen.   Ookwel het blauwe museum genoemd.  Het museum dateert van 2012 en groepeert alle archeologische vondsen en kleinere musea van Arles mbt archeologie.  Het museum is verder voorzien van een ruimte waarin de mozaiken worden gerestoreerd.

We waren ook blij dat er een kidstoer was, waarbij onze mannen tabletten kregen waarmee ze de reis doorheen de tijd konden maken.  Tal van zoekopdrachtjes, puzzles en verhalen.   Zelf onze Cedric was er weg van – wat toch al wat kan zeggen.   We hebben er in totaal meer dan 2u30 gebleven 😊.     We waren onder de indruk van de archeologische ontdekkingen.  De hereniging van de buste van Keizer augustus, de maquettes van de arena, het ampfitheater alsook de badhuizen.  

Verder was er ook de uitbreiding van het museum om de ‘chaland antique – arles Rhone 3' te huisvesten.   Dit gezonken  romeins vrachtschip werd in 2004 toevallig ontdekt in de Rhone.  Om het exposeren heeft het heel wat handelingen moeten ondergaan in het ARC-Nucleart van grenoble.  Zelf vind ik de uitbreiding zeer geslaagd.   Desondanks blijkt de originele architect van het museum er iets anders over te denken.   Tenslotten bevinden zich in het museum een prachtige collectie aan mozaiken die ooit de living van een romeinse villa hebben versierd.

Na de permanent collectie was er ook nog de geslaagde tijdelijke collectie over de Camargues –met langs de ene kant de industriele dreiging (vb de petrochemie van Fos) en langs de andere kant de toeristische bedreiging (vb La grande Motte – 1975).

Voldaan van de muzeum rondleiding besluiten we Arles in te duiken en de daaraangekoppelde wandeling uit te voeren.   We passeren o.a. zijn favoriete café, zijn woonplaats, etc.  Voor de rest is het genieten van de pittoreske en gezellige plaatsjes.   S'avonds besluiten we een hapje te gaan eten in Arles in een gezellige brasserie.  Sofie neemt het gezonde voor haar rekening, de mannen (jongens 😊) de hamburgers, frietjes en pizza’s.   Alles wordt doorgespoeld met een pichet van rosé.

Het valt onze Cedric ondertussen op dat de stad is overwoekerd door leden van de motorbende de Bandidos.  Leden vanover gans de wereld.  Ws een klein outlaw feestje niet ver van Arles.   Onze Cedric is er helemaal weg van.   Wat gaan we met die jongen nog wat meemaken 😊

Rond 20u15 zetten we terug koers richting hotel omdat we nog willen genieten van een avondzwemmetje.   Eens toegekomen blijkt het zwembad volledig het onze te zijn.  Het is mooi verlicht – Nightswimming!

Moe maar voldaan zijn we om 22u30 ons bed in gekropen.  Nog snel telefoontje met hzr thuisfront en daarna oogjes en snaveltjes dicht.  Morgen trekken we naar Bedoin waar de echte expeditie begint.

 

Tot dan!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Eerste volledige dag zuid frankrijk

Onze geaclimatiseerde kamer in het Pullman hotel voelt goed aan en geeft ons de nodige rust. Ook de boxsprings voelen zacht aan en geven ons een thuisgevoel. Bijgevolg hebben we kunnen genieten van een welverdiende nachtrust.

 S’morgens hebben we ook het superontbijt tot ons genomen met versgeperste sapjes, verschillende soorten charcuterie, vis, eitjes bar, verschillende soorten brood en koffiekoeken en de one and only tarte aux abricots!  Genoeg om de dag door te komen.  De Barvrouw kwam een praatje maken met ons en stelde voor om het parc d’attraction te doen met de kinderen nl Magic Land op weg naar Carry.   Remember papa, mama, ons far west avontuur 😊.  We hebben het voorstel na even intern overleg geclasseerd.

Vandaag wordt een dagje zon en zee.  We zijn bijgevolg uitgereden naar wat voor ons nog steeds het mooiste strand van de middellandse zee is.  Namelijk de baai van la couronne.  Toegekomen aan ge strand vinden we een perfect plaatsje en duurt het niet lang eer we in het kristalheldere water zitten.   Elle est bonne! 

Rond 14u besluiten we dan verder af te zakken naar Martigues richting Auchan op zoek naar een optieker.  Gisteren tijdens het ravotten met de kids was er namelijk een oortje afgebroken.  Al vlug bleek dat de schade onherstelbaar was.  Dus hebben de glazen nog kunnen recuperen en in een nieuwe montuur kunnen zetten.   Alweer opgelost 😊. 

Van hieruit ging het naar Sausset les pins, het saint tropez van de cote bleu.  Al moet ik eerlijk toegeven dat de badplaats wat aan vernieuwing toe is.  Ik denk dat het nog altijd dezelfde zaken, winkeltjes, zijn als dikweg een kwarteeuw geleden ondetussen.  Ze zijn duidelijk niet gericht op massatoerisme.   Ook het aantal buitenlanders, Belgen, Nederlanders, Duitsers is nagenoeg nihil.  Op zich zeker geen gemis.

Van Sausset les pins zijn we terug naar het hotel gereden om ons avondeten te nuttigen in Aix en provence.   Nog steeds een zeer mooie stad met de mooie fonteinen (vb de la rotonde, des 9 canons).  Al vonden onze mannen toch vooral de Mur d’eau de mooiste (gebouwd in 2014) veruit de indrukwekkenste,

Er heerste ook een gezellige drukte in Aix, alle restaurantjes goed bezet, een avondmarkt op de

cours Mirabeau.  Na wat zoeken voor een spaghetti bolognaise heeft Matice het restaurant aangeduid. Het heeft hem duidelijk gesmaakt. Voor onze cedric, kampioen in het gekkebekken trekken had zicht teniet gedaan aan het voorafgekregen stokbrood waardoor de spaghetti al wat veel was.   Om 23u waren we terug thuis en zijn we na een drankje in onze bedjes gekropen.